نانوربات‌ها قاتل تومورهای مثانه می‌شوند

نانوربات‌ها قاتل تومورهای مثانه می‌شوند

محققان نانوربات هایی ابداع کرده اند که در آزمایش ها با کمک مواد موجود در مثانه حجم تومور سرطانی این عضو را تا ۹۰ درصدکاهش می دهد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، محققان روشی نوین برای درمان سرطان مثانه ابداع کرده اند. آنها در اصل نانوربات هایی ابداع کرده اند که با اوره در ادرار فعال می شوند و می توانند به تومور سرطانی نفوذ کنند و داروی رادیواکتیو خود را منتقل کنند. در آزمایش ها تومورهای مذکور در موش های مدل پس از دریافت یک دوز حدود ۹۰ درصد کوچک تر شد. بنابراین کارشناسان امیدوارند این روش درمانی برای سرطان مثانه باشد که گاهی اوقات عود می کند.

درمان های فعلی برای سرطان مثانه غیرتهاجمی عضلانی شامل تزریق داروهای ایمونوتراپی یا شیمی درمانی به مثانه پس از حذف تومور است. هرچند این روش نرخ درمان خوبی دارد اما تاثیرگذاری محدودی دارد زیرا شواهد نشان داده در ۳۰ تا ۷۰ درصد موارد تا ۵ سال بعد دوباره عود می کند و نیازمند آن است که بیمار تحت فرایندهای پر هزینه نظارت مثانه و احتمالا درمان های بیشتر باشد.

در همین راستا محققان انستیتو تحقیقات بیومدیسین (IRB) بارسلونا با همکاری انستیتو مهندسی زیستی کاتالونیا(IBEC) ،CIC biomaGUNE و دانشگاه UAB بارسلونا نانوربات های خودرانی ابداع کرده اند که در محل تومور تجمیع می شوند تا درمان های مقابله با سرطان را به طور مستقیم ارائه کند.

نانوربات های مذکور که با اوره فعال می شوند از محیط داخلی مثانه کمک می گیرند. سطح این کره ها از جنس سیلیکا و متخلخل است که طوری اصلاح شده تا محتویات خاصی را حمل کند. یکی از این موارد اوریاز است این ماده در واقع آنزیمی است که به عنوان کاتالیزور فرایند هیدرولیز اوره موجود در ادرار و تبدیل به آمونیاک و دی اکسید کربن به کار می رود. با کمک این آنزیم نانوربات خود را حرکت می دهد.

دیگر ویژگی کلیدی سطح یود رادیواکتیو (یوn۱۳۱) است که در واقع یک رادیوایزوتوپ معمول در درمان های موضعی سرطان است. محققان پس از تزریق نانوربات های مذکور به مثانه موش های مدل از اسکن PET استفاده کردند تا نشان دهند ربات ها در محل تومور تجمیع می شوند. آزمایش های میکروسکوپی نشان داد ربات ها به تومور نفوذ کردند. تزریق نانوربات های حامل ید۱۳۱ در محل تومور به کاهش حدودی ۹۰ درصدی حجم تومور منجر شد.

این تحقیق در ژورنال «نیچر نانوتکنولوژی» منتشر شده است.

مقاله اصلی